Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2009

τρώγοντας έρχεται η όρεξη

"NAI!" είπαν με ενθουσιασμό "τα παιδιά",
"Πιο πολλές ώρες, πιο μεγάλα ωράρια, έξω από την λογική του υπαλληλικού ωραρίου".
Τότε, ο κοπρολάγνος καθηγητής, μετά από το σκούντημα του ανέραστου παχύ συναδέλφου του, ζωντανό παράδειγμα ανίατης εγκεφαλικής νόσου-αλλά όχι καρκίνου-με φωνή ζόμπι απάντησε: "'ΟΧΙ!"
Και για να νιώσει δυνατός, το επανέλαβε τόσες φορές πού τα "παιδιά" παρά την καλή τους θέληση και χωρίς να μπορούν να κρατηθούν άλλο, άρχιζαν να χέζουν χωρίς φειδώ κατάχαμα, μέσα στο γραφείο του, στα πόδια του κι αυτός έσκυβε για να μαζέψει όσες κουράδες μπορούσαν να συγκρατήσουν τα γερασμένα χέρια του χωρίς να τις λιώνουν και ένιωσε τόσο μεγάλη ευχαρίστηση που θυμήθηκε την πρώτη φορά που η απραξία, και οχι η περιέργεια, τον οδήγησε στο να τρίψει τα χείλη του στις σβουνιές των αγελάδων που είχε συναντήσει, κάνοντας βόλτα στα προάστια του Παρισιού.
Ξαφνικά αυτή η προσβλητική αλληλουχία των "όχι" διεκόπη, όταν μια σιχαμένη μυρωδιά απλώθηκε στον χώρο, καλύπτοντας την, ήδη ανυπόφορη, σκατίλα.
"Τα παιδιά έχουν χάσει την επαφή με την πραγματικότητα" ξεφώνησε ο ανέραστος, τα χνώτα του οποίου θα έφερναν δυσφορία ακόμα και σε νεαρή κατσαρίδα, αφού στο γλέντι το οποίο είχε πραγματοποιηθεί "σπίτι του", είχε φάει όχι μόνο τα φρεσκοσφαγμένα αμνοερίφια, αλλά και κάτι άλλα που βρήκε μέσα σε έναν κάδο ανακύκλωσης.
Έχοντας μια συγκεχυμένη εικόνα για το τί είναι βόθρος, δεν σταμάτησε να τον χρησιμοποιεί ως πισίνα με αναψυκτικό και μάλιστα ζήτησε από τους υπηρέτες-στους οποίους είχε παραχωρήσει έναν μικρό χώρο στην είσοδο- έναν σωλήνα 3/4, προκειμένου η ικανοποίηση της λαιμαργίας του να μην έχει προηγούμενο.
Τότε θυμήθηκε με νοσταλγία την προηγούμενη φορά που είχε χρησιμοποιήσει τον ίδιο μαλιστα -ώ! τι σύμπτωση- σωλήνα.
Ήταν τότε που κάποιος του είχε υποσχεθεί έναν δυνατό οργασμό, όμως παρά τα 40 εκατοστά του χοντρού σωλήνα που είχε βάλει μέσα του ένας επαγγελματίας χρησιμοποιώντας όλη του την τέχνη, γύρισε σπίτι του εξουθενωμένος, μη μπορώντας να πιστέψει ότι κουβαλάει ακόμα αυτο το τέράστιο -αλλά ασήμαντο ουσιαστικά- βάρος, του σπέρματός του.
"Ικανοποίηση". Του άρεσε αυτή η λέξη.

1 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

πολυ σωστα αυτα που λετε παιδια

www.arelis.gr
περιεχει σειρα αρθρων τεχνης για νεους ελληνες εικαστικους
και καλλιτεχνες